"Όταν κοιτώ πίσω, έχω ένα μόνο συναίσθημα: μια απέραντη λύπη. Λύπη για το ότι δεν επιτύχαμε, για το ότι δεν μπορέσαμε να δημιουργήσουμε μια Ευρώπη ικανή να κυριαρχεί στο σύμπαν για πάντα, που θα αναδείκνυε τους λευκούς λαούς χάρη στην υπεροχή του πνεύματος. Και όταν βλέπουμε τι βρίσκεται στην άλλη πλευρά, τι έδωσε η νίκη των αντιπάλων μας εδώ και 30 χρόνια, αυτήν την αναρχία που επικρατεί στον κόσμο, αυτήν την παρακμή των λευκών λαών, αυτήν την εξαθλίωση σε κάθε πτυχή του κόσμου· όταν αντικρύζουμε στα ίδια μας τα κράτη την παρακμή των αξιών, την καταστροφή της πατρίδος, την καταστροφή της οικογένειας, την αποσύνθεση της κοινωνικής ευταξίας· όταν αντικρύζουμε αυτήν την ακόραστη επιθυμία για υλικά αγαθά που έχει αντικαταστήσει την ιερή φλόγα της ιδέας που μας ενέπνεε, τότε, ειλικρινά, μεταξύ των δύο, διαλέξαμε την σωστή πλευρά".
